Życie liturgiczne Kościoła koncentruje się wokół sakramentów, a Eucharystia jest jego centrum (Krajowy Dyrektorium Katechetyczne, nr 35). Podczas mszy jesteśmy karmieni Słowem i odżywiani Ciałem i Krwią Chrystusa. Wierzymy, że Zmartwychwstały Jezus jest prawdziwie i istotowo obecny w Eucharystii. Eucharystia nie jest znakiem ani symbolem Jezusa; raczej przyjmujemy samego Jezusa w i poprzez postacie eucharystyczne. Kapłan mocą swoich święceń i działaniem Ducha Świętego przemienia chleb i wino w Ciało i Krew Jezusa. To nazywa się transsubstancjacją.
Przez konsekrację dokonuje się przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. Pod konsekrowanymi postaciami chleba i wina sam Chrystus, żywy i chwalebny, jest obecny w sposób prawdziwy, rzeczywisty i substancjalny: jego Ciało i jego Krew, z jego duszą i jego Bóstwem. (KKK 1413)
Nowe Przymierze
Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne i… trwa we mnie, a Ja w nim. (Jana 6:51, 54, 56)
W ewangeliach czytamy, że Eucharystia została ustanowiona podczas Ostatniej Wieczerzy. Jest to wypełnienie przymierzy zawartych w Pismach Hebrajskich. W opowieściach o Ostatniej Wieczerzy Jezus wziął, połamał i dał swoim uczniom chleb i wino. Podczas błogosławieństwa kielicha wina Jezus nazywa go „krwią przymierza” (Mateusz i Marek) i „nowym przymierzem w mojej krwi” (Łukasz). Przypomina nam to rytuał krwi, za pomocą którego przymierze zostało ratyfikowane na Synaju (Wj 24) – pokropienie krwią ofiarowanych zwierząt zjednoczyło Boga i Izrael w jednej relacji, tak więc teraz przelana krew Jezusa na krzyżu jest więzią jedności między partnerami nowego przymierza – Bogiem Ojcem, Jezusem i Kościołem chrześcijańskim. Poprzez ofiarę Jezusa wszyscy ochrzczeni są w relacji z Bogiem. Katechizm naucza, że wszyscy katolicy, którzy przyjęli Pierwszą Komunię Świętą, są mile widziani, aby przyjmować Eucharystię podczas mszy, chyba że grzeszą w stanie grzechu śmiertelnego.
Każdy, kto pragnie przyjąć Chrystusa w Komunii eucharystycznej, musi być w stanie łaski. Każdy, kto jest świadomy popełnienia grzechu śmiertelnego, nie powinien przyjmować Komunii bez otrzymania rozgrzeszenia w sakramencie pokuty. (KKK 1415) Kościół gorąco zaleca wiernym przyjmowanie Komunii świętej, gdy uczestniczą w celebracji Eucharystii; zobowiązuje ich do tego przynajmniej raz w roku. (KKK 1417)
Przyjmowanie Eucharystii zmienia nas. Oznacza i urzeczywistnia jedność wspólnoty i służy wzmocnieniu Ciała Chrystusa.
Zrozumieć mszę
Centralnym aktem czci w Kościele katolickim jest msza. To w liturgii zbawcza śmierć i zmartwychwstanie Jezusa raz na zawsze stają się obecne ponownie w całej swojej pełni i obietnicy – a my mamy przywilej dzielić się Jego Ciałem i Krwią, wypełniając Jego przykazanie, gdy głosimy Jego śmierć i zmartwychwstanie, aż do Jego ponownego przyjścia. To w liturgii nasze wspólne modlitwy jednoczą nas w Ciele Chrystusa. To w liturgii najpełniej przeżywamy naszą wiarę chrześcijańską.
Celebracja liturgiczna dzieli się na dwie części: Liturgię Słowa i Liturgię Eucharystii. Najpierw słyszymy Słowo Boże głoszone w pismach świętych i odpowiadamy śpiewając Słowo Boże w Psalmie. Następnie Słowo to jest otwierane w homilii. Odpowiadamy, publicznie wyznając naszą wiarę. Nasze wspólne modlitwy są składane za wszystkich żywych i umarłych w Credo. Wraz z Przewodniczącym, na swój sposób, składamy dary chleba i wina i otrzymujemy udział w Ciele i Krwi Pana, łamanych i wylewanych dla nas. Otrzymujemy Eucharystię, prawdziwą i realną obecność Chrystusa i odnawiamy nasze oddanie Jezusowi. Na koniec jesteśmy posłani, aby głosić Dobrą Nowinę!
